My Cute Boy

Phai_Pawankarn

จะจบแล้วม.6แล้วนะ เรามาเล่าความทรงจำต่างๆกันดีกว่า...

     เราเป็นเด็กคนนึงที่เหมือนเป็นเด็กต่างจังหวัดมากตอนวันแรกเพราะเพื่อนส่วนใหญ่จะอยู่ในอำเภอเมืองกันหมด แต่อย่างน้อยก็หาเพื่อนได้ละนะ:) เพื่อนชื่อมิวส์กับวิน เป็นเพื่อนผญ.ทั้งคู่ เป็นเพื่อนที่เราแทบหาเพื่อนแบบนี้ไม่ได้เลยตอนสมัยประถม เพื่อนที่ยอมรับการมีอยู่ของเรา เพื่อนเห็นเราเป็นส่วนนึงของกลุ่ม เพื่อนที่ไม่เคยทิ้งเราไว้ข้างหลัง เพื่อนที่คอยดูแลเรา ปกป้องเรา ขอบคุณพวกแกจริงๆนะ 

     ต่อไปเล่าเรื่องคู่จิ้นละกัน ด้วยความสมัยประถมเพื่อนในห้องส่วนใหญ่เราเป็นสาววาย เราก็เหมือนได้อิทธิพลมาด้วยแหละ

     คู่แรก เก้ากับเจ้าจอม

เจ้าจอมเป็นเพื่อนที่เรารู้สึกถูกชะตามากๆตอนวันแรก เป็นเพื่อนที่ตลกแต่ก็อบอุ่น เป็นคนร่าเริงยิ้มแย้มตลอดเวลา เราแทบไม่เคยเห็นมันร้องไห้เลยสักครั้ง มันเป็นเด็กแว่นที่ไม่ได้ตั้งใจเรียน ผิวขาว หน้าใส ผอม สูงกว่าเราหน่อย หน้าตาก็ถือว่าดี แต่เราเห็นมันน่ารักมากกว่า ตอนเฉพาะตอนมันถอดแว่น คือตัลล้ากกกก

เก้าเป็นเพื่อนที่คล้ายเจ้าจอมมาก แต่ก็ต่างกันสุดขั้ว มันเป็นคนที่กวนๆ หาความอบอุ่น ความเป็นมิตรไม่เจอเลย แต่ข้อดีมันคือเรียนเก่ง ตั้งใจเรียน กีฬาก็ได้ คือก็ดูหล่อเลยแหละ ยกเว้นหน้าตา...มันต่างกับเจ้าสุดๆ(เราขอเรียกแค่เจ้าละกัน) มันผิวคล้ำตามสไตล์คนเล่นกีฬากลางแจ้ง ใส่แว่นหนาๆหน่อย แต่มันก็ดูคล้ายๆเจ้านั่นแหละ วันแรกเราก็แยกไม่ออก แต่มันถอดแว่นหน้าตาดีนะ แต่เจ้าคือที่สุดสำหรับเราาาา

     คู่ที่สอง พี่กันต์กับพี่เจ้าคุณ

พี่เจ้าคุณคือพี่ของเจ้าจอม เราเรียกเจ้าเฉยๆไม่ได้และ เจ้าเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง...พี่เจ้าคุณคือน่ารักเหมือนเจ้าจอมเลย ผิวขาวหน้าใส ตัวสูง ผอม แต่ไม่ได้ใส่แว่นนะ คือพี่เขาเหมือนนายเอกในฟิคที่หลุดออกมาเลยอ่ะ แต่เราไม่เคยคุยกับพี่เขาเลยสักครั้งมารู้จักก็เพราะเคยเป็นแฟนเพื่อนเรานี่แหละ ตอนแรกเราก็ยินดีกับเพื่อนนั่นแหละ จนเราเจอกับแฟนเพื่อนเราอีกคน พี่กันต์..

พี่กันต์ พี่เขาเป็นพระเอกของฟิคหลายๆเรื่องชัดๆ ผิวขาวแต่สู้พี่เจ้าคุณไม่ได้ ตัวสูงเพราะเล่นกีฬา คือสูงกว่าพี่เจ้าคุณเยอะอ่ะ ยืนข้างกันนี่พี่น้องชัดๆ คือโคตรคู่สร้างคู่สมอ่ะ คนอะไรไม่รู้เหมาะกันมากมาย ;-; แต่เขาก็คบกับเพื่อนเราตอนที่เราจิ้นแรกๆแหละ ความรู้สึกตอนนั้นโคตรเฟลอ่ะ ตอนเดินจับมือกัน คุยกันกระนุ๋งกระนิ๋งนี่อิจฉาตาร้อนเลย...

     ตอนพี่เขาจะจบเรานี่ส่งไลน์ไปหาเพื่อนในกลุ่มว่าเราพอแล้วแหละ เราจะเลิกจิ้นแล้ว เพื่อนก็ปลอบแล้วเราก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย เราเหนื่อย เราท้อ มันแบบเป็นที่พักพิงใจสุดท้ายมันพังทลายไปแล้ว แต่ถ้าเรามาเจอกันอีกก็ดีนะ...